arya1225

“خبرگزاری امروز”
نمی دانم باید بگویم برای ملتی متاسفم که انقدر ذوق و اشتیاق در قطع شبکه های داخلی (نمی گویم ملی) به خرج می دهند، یا برای دولتش متاسفم! چیزی که داریم می بینیم، چه در این سایت چه در صفحات اجتماعی چه حتی در سایت های دیگر که یا دولتی هستند یا خبرگزاری های رسمی هستند، اکثریت ظاهرا خوشحالند که این اتفاق صورت گرفته و اینتلست شبکه های ایران را قطع کرده. اما چرا باید به این جا برسیم، ۱) چرا باید اتفاقاتی بیفتد که این جا جای گفتنش نیست که کشورهای دیگر همه یک صدا شبکه های ایران را قطع کنند ۲) چرا شبکه های ایران نبایند انقدر بیننده جذب کنند و مردم را خوشحال کنند که مردم از قطع شبکه های آنانان بر روی یک ماهواره شاد شوند!
چیز هایی که این وسط مشخص است ۱) نیاز بسیار سریع و آنی به یک ماهواره ملی است ۲) با شکل گیری این ماهواره، کلی از هزینه ها پایین می آید! به جای این که برای هر شهر و ده و ده کوره یک فرستنده دیجیتال نصب کنند و از آن سو مردم بروند و خرج کنند گیرنده دیجیتال بگیرند، با ارسال ماهواره و ارسال شبکه ها روی این ماهواره ها، مردم هر جای ایران باشند می توانند امواج را با همین ابزار ماهواره ای بگیرند و خرج دو طرف کم می شود! ۳) با این کار شاید واقعا با این همه زمزمه منتظر شکل گیری اولین رسانه های رسمی خصوصی کشور هر چند زیر قوانین داخلی کشور باشیم.
چیزی که مشخص است این قانون عجیب منع تکنولوژیی که ۵۰ سال است در کشور های دیگر استفاده می شود، باعث شده که روز به روز مردم و دولت ضرر کنند! اگر این جا ماهواره مجاز بود، خیلی سریع تر می توانستند بیننده را از شبکه های ماهواره ای بگیرند و به شبکه های خصوصی داخل کشور بدهند! می توانستند از این همه هزینه های خنده دار پخش امواج دیجیتال و آنالوگ خودداری کنند! چرا؟ چون ماهواره در این کشور مجاز نیست!
مجاز نبودن ماهواره امروزه برابر بوده است با این مساله که بیش از ۶۵ درصد این مردم طبق آمار خود این دوستان ما که ماهواره را منع می کنند، ماهواره دارند!
پس آیا بهتر نیست به جای این که صدا و سیما مانند بعضی ها با زدن ۱۰۰ تا ۱۰۰ تا شبکه سعی در جذب بیننده دارد و روز به روز برعکسش صورت می گیرد و تنها با سیلی روی خود را سرخ نگه می دارد، شرایطی صورت گیرد که رسانه های خصوصی داخلی شکل گیرند و شرایط برای جذب بیننده هایی که خواهان تغییر در برنامه ها هستند فراهم شود؟
بهتر نیست این همه یک دندگی کنار گذاشته شود تا مردم یک رسانه فارسی داخلی که قطع شد این همه خوشحال نباشند؟!
امیدواریم شرایط به هر شکلی که هست محیا شود تا این همه استعداد و برنامه سازان که فقط به خاطر این که اصول دینشان ضعیف است یا نمی خواهند صدا و سیمایی شوند، نتوانسته اند به صدا و سیما راه پیدا کنند، به ساخت برنامه بپردازند و زیر نظر قوانین اسلامی کشور در رسانه های خصوصی داخلی کشور فعالیت کنند.
قانون اساسی وحی نیست، همین قانون گفته بود که ارگان های دولتی نمی توانند خصوصی شوند، مگر “بانک” ها ارگان های دولتی نبودند؟ چرا خصوصی شدند؟ آیا این قوانین فقط برای شبکه های تلویزیونی و رسانه های داخلی صدق می کند؟
بیایید واقع نگر باشیم، شبکه های خصوصی می توانند وضعیت افتضاح رسانه ای در بین فارسی زبانان را بهبود بخشند. به جای این که ۴ تا آدم که دستشان در جیب دیگر دولت ها، شخصیت ها و گروه های ضد یا دوست ایرانیان است به پخش برنامه بپردازند و با رعایت انصاف بیش از ۷۰ درصد بینندگان قدیم صدا و سیما را جذب کنند، بیایند شبکه های خصوصی تلاش کنند این بینندگان را به خود جلب کنند.
شبکه ایرانیان با آن همه عمر کم و حواشی که داشت و تبدیل به یکباره اش به GEM Movie، با همان یک برنامه شب بخیر ایران (اگر اشتباه نکرده باشم) با مجری گری جناب رشید پور آن همه بیننده به خود اختصاص داد، در ساعاتی که سریال های فارسی۱ و جم و … امان را از خیلی از آقایان و خانم ها گرفته بود، هنوز دستمان به کنترل می رفت و ایرانیان را می گرفتیم.
یا مثلا شبکه پرشین تی وی که آن در نهایت به دروغ گویی کشید و به شبکه پرسپولیس تبدیل شد چه طور؟ آن همه بیننده خوشحال جذب کرد. اما چون برنامه هفت و برنامه سازانش با رسانه خصوصی یا بهتر بگویم رقیب مخالف بودند، شبکه بسته شد!
بس است این همه ادعا! این همه اعدا این که ما بیننده داریم و واقعا ندارید! به مردم بها بدهید، فرصت بدهید جلو بیایند و رسانه های خصوصی را زیر نظر قوانین کشور بنا کنند. زیر نظر همین قوانین رسانه ها می توانند بینندگانی را که بی اطلاع به بی بند و باری دیدن و خیانت روی آوردند را جذب خود کنند.