 آبروی صدا و سیما در دستان دختری ۲۶ ساله!
وقتی رابطه جایگزین ضابطه می*شود” ؛ یکی از حواشی که این روزها گریبان تلویزیون را گرفته موضوع سن و تجربه تهیه کننده سریال دودکش است که عنوان می*شود زینب تقوایی با بیست و شش سال سن و کمترین تجربه به واسطه قرار گرفتن در دایره خودی های سازمان صدا و سیما توانسته تهیه یکی از سریال*های مهم سازمان را در دست بگیرد و این درحالی است که بسیاری از تهیه کنندگان حرفه*ای و کاربلد و با سابقه به دلیل قرار نگرفتن در این دایره مدت*هاست بیکارند و اساسا جایی در تلویزیون ندارند.
هرچند ریشه این بحث چندان جدید نیست و اکنون مدت*هاست که رسانه ملی تلویزیون(بر روی کلمه ملی تاکید دارم، چراکه هزینه*های آن از طریق پول مالیات و نفت من و شمای شهروند تامین می*شود و تک تک ۷۵ میلیون ایرانی به عنوان شهروند و مخاطب در آن حق دارند.)
با دیوار کشی سید و عام تشکیل داده اند و تعداد محدودی از افراد حق کارکردن در آن را دارند.
سازمانی که قرار است به نیابت از ملت پول*ها را صرف ساخت برنامه*های سرگرم کننده و تماشاگر پسند کند و با مدیریت درست بهترین هنرمندان و کاربلدان را دور هم جمع کند تا محصولاتی در شان ملت بزرگوار ارائه دهد.
به راستی هیچ فکر کرده*اید چرا این نام*های در تیتراژها اینقدر تکراری هستند؟به راستی ما هنرمند کم داریم و یا متخصص؟
دوستان در سازمان صداو سیما احتمالا خوب می*دانند که روزانه هزاران طرح و فیلمنامه به گروه*های مختلف سازمان ارائه می*شود که ۹۹درصد ان*ها رد می*شوند و از همان ابتدا هم قرار است رد شوند. طرح*هایی که به جرات می*توان گفت: در بین آن*ها ایده*ها و سوژه*هایی ناب موجود است،اما آورنده چون خودی نیست رد می*شود و….
در مقابل این رد فیلمنامه *ا چیزی نمی*گویم و خروجی که از بیست شبکه سازمان شما روانه آنتن می*گردد خود گویای این موضوع هست که این همه سخت*گیری برای تصویب،پس چطور نتیجه اش چنین آثاری می*شود؟
به راستی این همه هنرمند و استعداد و نیروهای با فکر،پس چرا همیشه نام*ها یکی هستند؟چرا طرح*های عده*ای خاص تصویب می*شوند؟چرا کارگردانان محدود هستند؟چرا تهیه سریال*ها فقط نصیب چند نفر می*شود؟
متر و معیار انتخاب کارگردان ونویسنده و تهیه کننده برای مدیران سازمان چیست؟
چرا یک رسانه ملی باید به انحصار یک تعداد خاص دربیاید؟چرا تهیه کننده*ای با دو صفحه طرح به راحتی یک سریال چند ده قسمتی تصویب می*کند،اما فرد دیگری فقط سر دوانده می*شود. منظورم یک دانشجو و یا فرد خام نیست.منظورم صدها کارگردان و نویسنده با تجربه*ای است که چون مورد اعتماد نیستند به آنها کار داده نمی*شود.
برای همین است که می*گویم ماجرا این خانم تهیه کننده مورد تازه و جدیدی نیست و این یکی از صدها مواردی است که در این سازمان وجود دارد.منتهی از شانس بد این خانم،این دفعه موضوع رسانه*ای شده است .وگرنه چند تهیه کننده سریا* های الف و الف ویژه را می*خواهید نام ببریم که با سن و سال حدود همین خانم و با کمترین تجربه به راحتی سریال تولید می*کنند و به ریش بقیه می*خندند.چرا؟چون در دایره خودی*ها قرار دارند.
شک ندارم که سازمان صداوسیما علاقه*ای به باز شدن این بحث و سخن به میان آوردن این نام*ها ندارد.چون می*داند که در این سازمان سال*هاست که رابطه جایگزین ضابطه شده است و کسی هم حق ورود ندارد و اگر می*خواهی در آنجا کار کنی باید در دایره خودی*ها قرار بگیری،نه اینکه چیزی بلد باشی و یا تجربه کسب کرده باشی.
|