همان چند کلمه موزون و زيبا که سرشار از عاطفه اي محبت آلود و سرکش بود چند بار با اشتياقي جنون آسا خواندم.

خواندم و به ياد تو...

با خاطره هاي دلپذير تو در دژ سکوت و درون اتاق تنهايي مدتها به سر بردم.

عزيز من...

اي عزيز مقدسي که شراره هاي عشق سوزانت در اعماق قلب من هميشه شعله ميکشد.

شهر بي وجود تو براي من چون گورستان خاموش و اندوه آفريني است که در آن جز نعش هاي بيجان ...و جز اموات سرد نميبينم.

پيش از آنکه تو را بشناسم.

قبل از آنکه نگاه تو از روزنه ديدگانت که چون ابديت پرشکوه و آسماني بود بر نگاه من قلاب شود و قلبم را در همان دقايق نخستين تسخير نمايد.اينجا اين شهر پر تب و تاب

و ناآرام برايم شهر جلال آميزي بود که من آنرا چون بهشت ملکوت گرامي مي شمردم ولي اکنون همان بهشت ملکوتي برايم به صورت صحراي بي سامان...

بياباني بي رهگذر و نفرين شده و پر از فراق و تنهايي و غم در آمده است.

اين شهر بي تو به صفحه ساعتي شبيه است که عقربه هاي آنرا کنده و گردونه اش را از حرکت و از تکاپو و هياهو باز داشته باشند.

تمام تصاويري که پيش از ديدن تو بر لوحه خاطرم ميدرخشيد اکنون در برابر اشعه تابان دقايق و ساعات عزيزي که با يکديگر گذرانيده ايم رنگ و روي خود را از دست داده اند و در اين لحظات پر خاطره ماتم پرور من...مني که نيمي از زندگي ام ...نيمي از قلبم تو بودي .احساس ميکنم بطرز غير قابل انکاري به وجودت در کنار خود نيازمندم.

سخن تو...

گفتار جادويي و لحن سحر آميز تو حتي اگر با کلماتي تلخ و نيشدار...با مفاهيمي تند و عصباني همراه باشند ميتوانند تمام غم هاي مرا ... حزن جانکاه و اندوه بي پايانم را از من گرفته و جانم را...قلب و وجودم را در شکوفه هاي شادماني و سرور غرق نمايند.

هنر من...

اين هنري که ديگران شيفته آنند از سينه سخن تو سيراب ميشود و در گاهواره عشق مقدس تو اي عزيز مقدس من پرورش مي يابد.

من به اين دو...

به سخن و به عشق فروزان تو چون پرتو خورشيد و هوا براي بقاي زندگي احتياج دارم.

من گرسنه گفتار شور انگيز تو هستم همانطور که براي غذا در ساعات گوناگون شبانه روز احساس بيقراري ميکنم.

من تشنه چشمه گواراي سخنان تو هستم و اين عطش ...اين عطش بي پايان تحمل پذير نيست.

سخن تو حرف تو معشوق پرستيدني ام غذاي من . و نفس تو نگاه تو شراب سکرپرور و روح انگيز جان من ...و وجود تو عشق گرمي بخش تو همه چيز من است.

لحظه هاي بيکسي
مي-تونم تو لحظه-هاي بي-كسيت، واسه تو مرحم تنهايي باشم
مي-تونم با يه بغل ياس سفيد، تو شبات عطر ترانه بپاشم
مي-تونم از آسمون قصه-ها، واسه تو صد تا ستاره بچينم
مي-تونم حتي اگه دلت نخواد، واسه تو روزي هزار بار بميرم
مي-تونم با يه سلام گرم تو، تا ابد زندگي-مو آبي كنم
مي-تونم رو شونه-هاي مردونت، دردامو با هق-هقم خالي كنم
مي-تونم با تو به هر جا برسم، توي خواب اسمتو فرياد بزنم
مي-تونم قصه-ي ديوونگيمو، توي كوچه-هاي شهر داد بزنم
مي-تونم تا به هميشه پا به پات، توي هر قصه كنارت بمونم
مي-تونم زير پر ستاره-ها، واست از ليلي ومجنون بخونم
مي-تونه نگاه مهربون تو، منو تا مرز شقايق ببره
مي-تونه قشنگي برق چشات، منو از ياد حقايق ببره
مي-تونه دستاي تو رو شونه-هام، خبر از يك شب يلدا رو بده
مي-تونه بوسه-ي تو رو گونه-هام، واسه من نويد فردا روبده
مي-تونه صداي گرم خنده-هات، همه قصه-هامو رؤيايي كنه
مي-تونه گرماي مهربونيهات، همه زندگيمومهتابي كنه
مي-تونه وجود سرد و خستمو، شوق ديدار تو مبتلا كنه
مي-تونه حس غريب بودنت، درداي زندگيمو دوا كنه
مي-توني توخستگي-هاي تنت، به من و شونه-ي من تكيه كني
مي-توني با يه نگاه زير چشم، دل كوچيكمو ديوونه كني
مي-تونن رازقي-ياي باغچه-مون، تا هميشه بوي دستاتو بدن
مي-تونن حتي اگه خودت نگي، واسه من از عشق تو خبربدن
مي-تونن همه تو اين شهر بزرگ، منو ديوونه-ي عشقت بدونن
بذار از اينجا به بعد مردم ما منو مجنون تو شعرا بدونن

بدترين درد اين نيست که عشقت بميره
بدترين درد اين نيست که به اوني که دوسش داري نرسي
بدترين درد اين نيست که عشقت بهت نارو بزن
بدترين درد اين نيست که عاشق يکي باشي و اون ندونه
بدترين درد اينه که يکي بميره، اون وقت بفهمي دوست داشته

من غروبي زرد و خستم كه زتو خاليه دستم
عاشق پائيزي از درد دل به امواج تو بستم
تو يه عمره تب عشقو تو نگاه من ميبيني
ولي با سخره و ساحل باز به گفتگو ميشيني
خورشيد طلائي من تو دلت همش ميميره
تن سرد آبيه تو منو از خودم ميگيره
كاش رو خاكستر قلبم ،تو يه روزي پا بزاري
اين تن سوخته از عشقو با خودش تنها نزاري
من ميخوام قصه عشقوتوي گوش تو بخونم
توي اعماق وجودت غرق بشم پيشت بمونم
تو به ژرفاي زميني،من تو قلب آسمونم
ولي من فاصله ها رو ميشكنم با دل و جونم
دل تو آبه اما دل من رنگ خزونه
لحظه به تو رسيدن خط آخر جنونه
كاش رو خاكستر قلبم ،تو يه روزي پا بزاري
اين تن سوخته از عشقو با خودش تنها نزاري

مني که ساده به پات افتادم بايدم ساده بدي بربادم
راستي لعنت به منه ديوونه که به توقلبموچه آسون دادم
توچطورميگي که من براي توکم بودم مني که عاشقترين عاشق عالم بودم

وقتي كه گريه كرديم گفتند بچه اي وقتي خنديديم گفتند ديوونه اي وقتي جدي بوديم گفتند مغروري وقتي شوخي كرديم گفتند سنگين باش وقتي سنگين بوديم گفتند افسرده اي وقتي حرف زديم گفتند پرحرفي وقتي ساكت شديم گفتن عاشقي حالا كه عاشقيم ميگن اشتباهه!!

هر احمقی میتواند قانونی وضع کند که احمق دیگری به ان اهمییت دهد

بدترين شكل دلتنگي براي كسي است كه در كنار او باشي ولي بداني هرگز به او نخواهي رسيد .

هرکه مارا ياد کرد ايزد مراورا يار باد

هرکه مارا خوار کرد از عمر برخوردار باد

هرکسي در راه ما خاري فکند از دشمني

هرگلي که از خاک وصلش برود بي خار باد

وقتی باشم و باشم ..

اما تو نباشی

بازهم نباشی و هنوز رفته ای که رفته باشی !

هنوز تنها راه به تو خاموشه

هنوز من هستم و تو نیستی

هنوز زندگی هست ، برای من که هستم .

ببین بهاره ...

من اینجام

تو اونور دنیا .... هنوز دلتنگم نشدی؟ ... هنوز خاموشی .... خاموش خاموش