arya1225

طبیعتاً پس از حذف «پرس**تی*وی» و «العالم» از روی همه شبکه*های ماهواره*ای، نمی*توان چهار سال منتظر ماند. از این حیث راهکار کوتاه*مدت در این زمینه، پیگیری طرحی برای تکمیل سریع ماهواره ایرانی است که* در صورت عدم امکان، خرید ماهواره از کشورهای غیرمتخاصم و استقرار در مدار، یک امر ضروری است که استقلال رسانه*ای در پی خواهد داشت.
“خبرگزاری امروز” جنگ بر سر تحدید دامنه دسترسی شبکه*های ایران* در حالی شدت گرفته که در صورت استمرار چنین رویه*ای، فرصت بهره*برداری مخاطبان این شبکه*ها و به ویژه فارسی زبانان جهان از فضای آگاهی*رسانی رایگان ایجاد شده توسط رسانه ملی ایران، محدودتر از پیش *و *بازوی رسانه*ای ایران نیز کوتاه می*شود؛ بنابراین، از این حیث، به نظر می*رسد با رویکرد دو*جانبه باید در پی اقدامات عملی سریع برای رفع این وضعیت دست*کم در حوزه رسانه*ای بود.
به گزارش «تابناک»، روند حذف فراکانس*های پخش شبکه*های ماهواره*ای ایران از ماهواره*های گوناگون، از دی ماه ۱۳۹۰ آغاز شد و نخستین بار سازمان نظارت بر رسانه*های بریتانیا (آفکام) با اتکا* بر یک حکم دادگاه، دستور حذف فرکانس ماهواره*ای ایران را داد؛ این آغاز تحدید فضای رسانه*های ماهواره*ای متعلق به صداوسیمای کشورمان بود که در واقع با *پیشروی این ماجرا، مشخص شد *هدف از این پروسه حذف، در فشار گذاشتن ایران بوده و یکی از اضلاع ساختار تحریم*ها، همین محدودسازی رسانه*های ایران شد.
در پروسه حذف فرکانس*های ماهواره*ای، شبکه*های ایران عمدتاً به یکباره از یک ماهواره حذف نمی*شود و در این چند سال معمولاً آهسته آهسته شبکه*های ایران از یک فرکانس حذف شده تا اثر روانی بلندمدت و عمیق*تری داشته باشد و این جنگ روانی گران*تر از آنچه هست، نزد افکار عمومی به تصویر کشیده شود، هرچند این رویکرد می*تواند با بازی حساب شده طرف ایرانی تغییر کند و چنین عملکردهایی به رفتارهای خلاف آزادی بیان ـ ونه در حمایت از آزادی بیان ـ تعبیر شود.
در این چهارچوب* هاتبرد، اینتل ست، نایل ست، یوتسل ست، گلف ست، و گالکسی کم کم ارائه خدمات به شبکه*های ماهواره*ای ایران را قطع کرده*اند و این رویه همان گونه که مورد اشاره قرار گرفت، به یکباره صورت نمی*پذیرد، بلکه در فواصل زمانی، هر ماهواره تعدادی از شبکه*های ایرانی را که میزبانی می*کند، حذف می*نماید تا موج خبری چنین کاری چندین سال استمرار داشته باشد.
پس از توقف پخش برنامه شبکه جهانی جام جهانی از *هاتبرد برنامه*های شبکه انگلیسی زبان پرس*تی*وی از ماهواره*های *هاتبرد، یوتل*ست و اینتل*ست (اینتل ست رسماً به توصیه دولت آمریکا برای عدم تمدید قرارداد پخش اشاره کرد) و پخش شبکه*های اسپانیایی زبان هیسپان و شبکه عربی العالم از ماهواره یوتل*ست و البته سلسله توقف*های شبکه*های دیگر که از *شمارش خارج شده، حتی شبکه آی فیلم ـ* که *تنها به پخش فیلم می*پردازد و مشخص نیست به چه طریق ضد آزادی بیان است ـ نیز در معرض این برخوردها قرار گرفته است.
بنابراین، شبکه العالم که برای مخاطب عرب زبان طراحی شده، ظاهراً تنها *روی ماهواره *هاتبرد قابل دسترسی است و برخی دیگر از شبکه*ها *نیز **موردی *روی عرب ست و برخی از ماهواره*های نامبرده باقی مانده*اند که طبیعتاً احتمال حذف این ماهواره نیز هست؛ هرچند این تحلیل وجود دارد که احتمال دارد کشورهای غربی درصدد برآمده* باشند در اقدامی حساب شده، شبکه*های ایران را *روی یک فرکانس محدود کرده و در همان محدوده فرکانسی ایران، به تمامی شبکه*های ضدایرانی فرکانس داده شود و عملاً کیفیت پخش شبکه*های ایرانی به ویژه در بحث پارازیت را به شبکه*های ماهواره*ای ضدایرانی پیوند بزنند.
در این زمینه به نظر می*رسد ضروری باشد برنامه ارسال ماهواره مخابراتی ایران را به فضا تسریع بخشید، چرا که شاید صبر تا سال ۱۳۹۶ *ممکن نباشد و طبیعتاً پس از حذف پرس تی وی و العالم از روی همه شبکه*های ماهواره*ای، نتوان چهار سال منتظر ماند. از این حیث، راهکار کوتاه مدت در این زمینه، پیگیری طرحی برای تکمیل سریع ماهواره ایرانی است و در صورت عدم امکان چنین اتفاقی، خرید ماهواره مخابراتی از کشورهای غیرمتخاصم و پرتاب و استقرار در مدار، *امری ضروری است که در دهه*های آتی، فضا و استقلال و اقتدار رسانه ای برای کشورمان در پی خواهد داشت.
هرچند در این شرایط، فرانسه و کشورهای اروپای غربی (بخشی از گروه تحدید فضای رسانه*ای ایران) حاضر به پرتاب ایران و تکمیل حلقه استقلال ملی رسانه*ای ایران نخواهند شد، بی*گمان، کشورهای دیگری در این زمینه با ایران همراهند و با تکیه بر کشورهای دوست، می*توان به سرعت در این زمینه کار عملی انجام داد؛ کاری که به رغم پرهزینه بودن به ظاهر اجتناب ناپذیر است.
در عین حال، باید با بسیج افکارعمومی جهان، تحدید فضای رسانه*ای ایران به عنوان یک خطر برای آزادی بیان را به جهانیان گوشزد کرد و یادآور شد که چنین کاری چه عوارضی می*تواند *داشته باشد و به همین بهانه*ها، رسانه*ها و نه حتی دولت*ها را در فشار گذارد؛ اتفاقی که در هفته*های اخیر نیز رخ داده و دولت آمریکا، این بار گاردین و رسانه*های آمریکایی را به اتهام انتشار افشاگری*های یک کارمند NSA به شدت در فشار گذارد؛ دوگانگی*هایی که ظاهراً پایانی بر آنها نیست.