Admin

هر چه دل تنگت خواست بگو!!!! 85/1/23 ساعت: 13:30
ديگري را دوست مي داشت. بارها گفتم : دوست داري مرا ؟ گفت: آري ! تا آن موقع خاموش بودم


ولي آخر از پاي شکيب افتادم و گفتم:راستش را بگو تو را خواهم بخشيد ! آيا دل به ديگري بسته اي گفت : نه ! فرياد زدم بگو راستش را هر چه هست ! تو را خواهم بخشيد! از گناهت هر چه سنگين باشد خواهم گذشت عاقبت با اميد و آرزوي فراوان پيش آمد و گفت : مرا ببخش ديگري را دوست دارم ! گفتم مدتها تو به من دروغ گفتي اين بار من به تو دروغ گفتم (( هرگز تو را نخواهم بخشيد

__________________

Admin

خنده خدا :

بر روي ما نگاه خدا خنده ميزند .............هر چند که ره به ساحل لطفش نبرده ايم...
زيرا که چون زاهدان سيه کار خرقه پوش ....پنهان ز ديدگان خدا مي نخورده ايم ..
.
پيشاني ار ز داغ گناهي سيه شود ....بهتر ز داغ مهر نماز از سر ريا ...
نام خدا نبردن از آن به که زير لب .......بهر فريب خلق بگويي خدا خدا ...
.
ما را چه غم که شيخ شبي در ميان جمع .... بر رويمان ببست به شادي در بهشت ...
او که به لطف و صفاي خويش....او ميگشايد .... گويي که خاک طينت ما را ز غم سرشت ...
.
طوفان طعنه خنده ما را ز لب نشست ..... کوهيم و در ميانه دريا نشسته ايم.....
چون سينه جاي گوهر يکتاي راستيست ... زين رو به موج حادثه تنها نشسته ايم ...
.
آن آتشي که در دل ما شعله مي کشد ..... گر در ميان دامن شيخ اوفتاده بود ....
ديگر به ما که سوخته ايم از شرار عشق ...نام گنا هکاره ي رسوا نداده بود ...
.
بگذار تا به طعنه بگوييند مردمان .... در گوش هم حکايت عشق مدام ما ....
.
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
... ثبت است در جریده عالم دوام ما
... ... فروغ ... ...

__________________

Admin

دوستان سلام
...من بچه استان گلستان هستم .
یکی از دوستانم رو موبایلم ای سایت رو فرستاد .من هم مطلب ارسال کردم ..
حالا اینجا چه خبره نمی دونم . فقط کلی مدیر و ...دیدم ....
....برام راهنمایی بفرستین .
..
قربان شما ...
محسن..

__________________

Admin

بار ديگر دلم مي خواهد مثل همان پرنده كوچك خودم را به آغوش آسمان پرتاب كنم بي خيال و فارغ از اينكه آيا كسي هست كه مواظب باشد من نيفتم ! ...پرواز موج دار پرنده چقدر بي خيال است و بي غم انگار او هم مي داند كه بهار چقدر آدمها را مست و بي هوش مي كند ... راستي چقدر آزادي خوب است ... حس دوست نداشتن و داشتن همه و هيچ كس .... رها ... فارغ .... آزاد از بند انتظار كسي ... پرنده عزيزم هيچ غصه نخور كه همه از اينجا سفر كرده اند ... سفر قانون زندگي است و مهاجرت تنها راه گريز از خودباختگيست

__________________

Admin

دور زمانيست که خود را از ياد برده ايم . عادت کرده ايم خود را پشت نقاب خود خواهي مان پنهان کنيم. آري آنقدر از خود دور شديم که به ياد نداريم روزي توان پريدن داشته ايم . در روزمره گي چنان غرق شده ايم که به ياد نداريم سکوت را.....يا آنقدر در خود فرو رفته ايم که صداي ترنم باران را به روي گل سرخ نشنيده ايم....چه
روزها که مانديم و رفتن را ز خاطر برديم. حتي ز ياد برديم کوچيدن از خودمان را. دل تنگي مان را فرياد مي زنيم . اما !.. گويي همه کر شده اند گويي در دنيايي دگر هستيم ............... نمي دانم از پس فردا هست فردايي !...... شايد !!!.......نمي دانم !...
و گاه از خود مي پرسم....
چه غمگين است روزي که بيدار شوم .....آن روز حتي خورشيد هم يخ باورم را آب نمي کند

__________________

Admin

باورم كم كرده اند اي بهترينم اما تو باور كن مرا زورقي در موج دريا باشو ناگه يارو ياور كن مرا سر بلند كن ماه من شو غرق حيرت كن مرا عاشقم من پيش چشم مردم غرق حيرت كن مرا دو چشم عاشقت درديست كه بر جان من افتاده بنازم اين قلندر كه هنوز از پاي نيافتاده اگر عاشق كشي رسم مرام خوب رويان است بكش مرا بكش مرا كه دائم عيد قربان است پريشان خاطران اواره در صحراي گيسويت هزاران شب خراب افتاده در كنج سر مويت من از سمت سپاه عشق بازان امدم سويت كه دنديسم خجالت مي كشد ماه از گل رويت

__________________

Admin

دوباره مجنون ،-دوباره بيقرار ، مثل گردباد وحشي بيابانگرد چرخ مي زنم و به گرد و خاك ، پيراهن خود را مي سايم و مي روم و مي آيم ... ميان مروه و صفاي اين بيابان بي انتها هروله مي كنم و « عشق » تنها تنديس يك شعار كودكانه است كه از ذهن جستجوگر من آويزان شده است !

كاش دنيا رنگش مثل قلب من سفيد بود يا كه سبز ! من همان مسافر اعتدال ربيعي ترديد و هجوم هستم ... و امروز فاتح از نبرد خويشتن با خويشتن به سوي تو دست دارز كرده ام .... ببين مرا ! به خاطر ديدنت تمام لحظه هاي سوختن درآتش خشم و بيداد تو را به جان خريده ام ! عشق در خانه چشمان من مثل يك اشك حلقه زده است و من پيوسته مي پرسم : « خانه دوست كجاست ؟ ... »

__________________

Admin

چه آماده باشي چه نباشي روزي همه چيزبه پايان ميرسد.
ذيگر خورشيدي طلوع نخواهد کرد و روزها ساعات و دقايقي وجود نخواهد داشت.
همه چيزهايي را که جمع کرده اي خواه ارزشمند باشد يا فراموش شده به ديگري منتقل خواهد شد.
ثروت شهرت و پيروزي موقتي تو محو خواهد گرديد.آنچه تصاحب کرده اي ديگر اهميت نخواهد داشت.
کينه ها خشم ها شکستها حسادتهاي تو سرانجام ناپديد خواهد شد.
اميدها روياها ونقشه ها و فهرست برنامه هايت جملگي تمام خواهد شد.پيروزيها و شکستهايي که روزگاري بسيار مهم به نظر ميرسيدند رنگ خواهند باخت و بتدريج محو خواهد شد.
اهميت نخواهد داشت که از کدام مکان امده اي يا در کدام سمت جاده زندگي ميکردي .
آنچه اهميت دارد چيزي نيست که آنرا خريداري کني ،بلکه چيزي است که خودت بنيان مينهي.
چيزي نيست که بدست مي آوري، بلکه چيزي است که به ديگران مي بخشي.
آنچه اهميت خواهد داشت موفقيت تونيست، بلکه اهميت و معناي وجودي توست.
آنچه اهميت خواهد داشت چيزي نيست که تو آموخته اي، بلکه چيزي است که به ديگران آموزش داده اي.
آنچه مهم خواهد بود لياقت و توانايي ظاهري تو نيست ،بلکه شخصيت و ماهيت دروني توست.
آنچه اهميت خواهد داشت تعداد افرادي نيست که تو ميشناسي، بلکه به همان تعداد افرادي است که وقتي از ميان ،نها رفتي کمبود وجودت را حس کنند.
آنچه اهميت خواهد داشت خاطرات تو نيست ،بلکه خاطرات آناني است که به وجودت عشق مي ورزيدند.
انچه اهميت خواهد داشت اين است که در چه مدتي ،توسط چه کسي و براي چه چيزي در ياد و خاطره ها زنده خواهي شد.../

__________________

Admin

تير را به كجا پرتاب كردي ؟ هرگز انديشيدي تير عشق تو قلب مرا مجروح خواهد كرد؟
هنگامي كه كمان بدست گرفتي لحظه اي انديشيدي كه ممكن است تير تو قلب هزار تكه اي را نشانه رود كه از تمام دلخوشيهاي دنيا به نام تو مينازد؟
هنگامي كه در عمق يك وجود تار و پود گسسته خانه كردي لحظه اي انديشيدي كه حضور سنگينت خانه ي دل او را ويران خواهد كرد؟
هنگامي كه شبانه بر عمق احساس نفوذ كردي و تا انتهاي انديشه ي فرو رفتي لحظه اي انديشيدي كه احساسي را جريحه دار خواهي كرد ؟

چه كسي انديشيد در عمق قلب و فكر ما چه ميگذرد ؟ كدام رهگذر ايستاد تا چند قدمي تكيه گاه قامت شكسته مان باشد؟ چه كسي در سحرگاه سردي نان خويش را با ما تقسيم كرد؟ كدام رونده اي دست مهري بر گيسوان بافته شده مان كشيد؟ كدام رهگذر در گوشمان اواي عشق را زمزمه كرد ؟

گاهي ميانديشم تو چه هستي و با قلبها چه ميكني؟ دير به خشم ميايي و هيچ تحفه اي موردپسندت واقع نمي شود

روزي كه امدي به خود گفتم من يك گذشته خواهم ساخت و يك اينده ، كه هر دو مملو از ياداوباشد با خود گفتم نامش را گردنبندي خواهم كرد و بر گردن خواهم اويخت تا زينت جسم و روحم تنها او باشد

يك سبد از گلهاي سرخ را سنگفرش قدمگاهت كردم تا گامهايت را نه بر روي سنگها كه بر روي گلبرگها بگذاري و ذره ذره ي احساسم را به ريسه اي كشيدم تا شبهاي تاريك بي تودن را روشن كنم

و منتظر ماندم تا بيايي و تيررا از قلب من در اوري ................
ساعتها گذشت . روزها سپري شد . زمان بسياري بر اين پيكره ي شكسته گذشت و تو نيامدي تو نيامدي تا ببيني هنوز از درد تير تو نالانم و هنوز در انتظار امدنت ستاره هاي اسمان را ميشمارم ، تو نيامدي تا صداي شكستنم را در عمق تنهاييها بشنوي و نيامدي تا پر پر شدن گلهاي وجودم را نظاره كني ، تو نيامدي تا در تو شادي كنم تو نيامدي تا دوباره در تو اواز بودن را زمزمه كنم تو نيامدي تا دوباره مفهوم هست بودن را درك كنم تو نيامدي.............. ايستادم در مسير تيرها تا شايد عشق تو را فراموش كنم و تير ديگري بر قلبم فرو رود

اما زخم عشق تو ريشه دار تر از ان بود كه تيري قادر به برابري با ان باشد
اي عشق ، گمان ميكني من از چه ساخته شده ام ؟ كه اين چنين بر من هجوم مياوري گمان ميكني من چه قدر ميتوانم دوام بياورم ؟ فكر ميكني روزهاي باقي مانده از عمرم بيشتر از روزهاي گذشته است كه اين چنين صبور بر درد كشيدن بر من نظاره گر هستي؟ گمان ميكني چگونه خواهم رفت؟ راه را نگاه كن مسير طولاني است و من طاقت از دست داده ام نگاه كن من تا كي دست خويش را روي زخم قلبم فشار دهم تا كي ميتوانم در عمق وجودم تكرارهاي بي جواب خواندنهايم را داشته باشم؟

تا كي ميتوانم ؟ اي عشق زمان رسيدن به تو چه هنگام است ؟ اگر در اين مسير فرسوده شوم كه ديگر مورد پسند تو نخواهم بود نگاه كن گمان ميكني هنوز به درستي تاديب نشده ام كه از من روي برميگرداني ؟

ميبيني چه زود رنج شده ام ميبيني با من چه كردي ؟ تو كه عشق را براي من تعريف كردي چطور شد خود رسم عاشقي را فراموش كردي ؟ تو كه خود وفا را به من اموختي چطور شد كه نسبت به من بي وفا شدي ؟ اي عشق خرده بر تو نيست كه هر چه هست از ناخالصي قلب من است.................

__________________

Admin

كاش زماني كه عشق زاده ميشد اهريمن، در پشت در خانه ي عشق به كمين ننشسته بود تا نوزاد تازه زاده شده مان را بربايد

كاش درها را محكم بسته بوديم و قفلي سنگين از صميميت قلبهايمان به ان اويخته بوديم تا اهريمن به راحتي بر پيكر سفيد و كوچك عشقمان حمله ور نميشد .

كاش در كلبه ي ما چوبي نبود كاش از سبزه هاي كنار كلبه مان سايباني ساخته بوديم تا محافظ كلبه ي مان باشد

كاش انروزكه دستم را در ميان دستان هميشه مهربانت ميگذاشتم انها در هم يكي ميشدند تا ديگر اهريمن دستان ما را از هم جدا نميكرد

كاش انروز كه برايت سنگ مياوردم تا سدي در برابر طغيان اهريمن بسازي ، زود خسته نميشدم تا تو سد را تمام ميكردي

اما همه ي اينها اتفاق افتادند و اهريمن نوزادمان را ربود....... من دلتنگ او شده ام، ميخواهم دوباره او را برايم پيدا كني، ميخواهم دوباره اورا در اغوش بگيرم و در شبهاي سرد و بيروح زندگي برايش لالايي بخوانم

ميخواهم دوباره كلبه ي چوبيمان پر از عطر انروزها شود، ميخواهم با او بازگردي تا دوباره دور سوسوي فانوسمان، سر بر زانوي تو بگذارم و بگويم از تمام انچيزهايي كه در اين مدت گذشت
ميخواهم انقدر سنگ جمع كنم تا سدي بزرگ بسازي كه ديگر اهريمن برخانه ي ما هجوم نياورد
ميخواهم انقدر در اينه نگاه كنم تا تصوير خويش را به خوبي بخاطر بسپارم تا ديگر اهريمن هزار چهره از من نسازد

اهورامزدا ، ميخواهم دوباره بودن تو را حس كنم تو او را مياوري و با او وارد كلبه ميشوي نميدانم كي؟ اما ميدانم كه ميايي

تو منتظري تا من خود را براي امدنت اراسته كنم نميدانم ايا ميتوانم به زيبايي انچيز كه تو ميخواهي باشم يا نه ولي انقدر سبز خواهم شد كه سبزه ها از ديدنم شرم كنند
تو منتظري تا من قلب خويش را با زلالي اب عشق شستشو دهم تاوقتي نوزادمان سر بر سينه ميگذارد از صداي تپش ان ارام گيرد

تو منتظري ومن تو را بيش از اين منتظر نخواهم گذاشت من خود را خواهم اراست و خود را شستشو خواهم داد ، زمان زيادي نميخواهد

فقط قول بده ديگر مرا منتظر نگذاري قول بده بازگردي ، قول بده تارهاي عنكبوت را مهمان تاج سرم نكني و سكوت را مهمان كلبه ي خاموشم

قول بده كه بازگردي من از انتظار طولاني خسته شده ام . اهورامزدا قول بده كه بازمي گردي.........

__________________