من اسلامی در همه سوی های درونی و برونی خود محکوم خدا و رسول اوست. چنین موجودی چون آزاد نیست، نه فقط در نهاد خود ممنوع التفکر است، بلکه اساسا تفکر نمی شناسد.

سرمد تو حدیث کعبه و دیر مکن …… در کوچه شک چو گمرهان سیر مکن …… رو شیوه معرفت ز شیطان آموز …… او را بپرست و طاعت غیر مکن

دین و ایمان با علم و حکمت متناقضند که هرگز در یک ذات جمع نمی توانند شد. اگر آدم دین و ایمان داشته باشد، عالم و حکیم شمرده نمی شود و اگر علم و حکمت داشته باشد، دین دار و مؤمن نخواهد بود.

خدایا راست گویم فتنه از توست …… ولی از ترس نتوانم چغیدن …… تو گر خلقت نمودی بهر طاعت …… چرا بایست شیطان آفریدن؟ …… اگر بر نیک و بد قدرت ندادی …… چرا بر نیک و بد باید رسیدن؟ …… تو که ریگی به کفش خود نداری …… چرا بایست شیطان آفریدن؟