شبی که آواز نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

«تو ای پری کجایی
که رخ نمی*نمایی

از آن بهشت پنهان
دری نمی*گشایی»

من همه جا پی تو گشته*ام
از مه و مهر نشان گرفته*ام

بوی تو را ز گل شنیده*ام
دامن گل از آن گرفته ام

«تو ای پری کجایی
که رخ نمی*نمایی

از آن بهشت پنهان
دری نمی*گشایی»

دل من سرگشته*ی تو
نفسم آغشته*ی تو