شب و ديوانه

من هم مانند تو ام، اي شب، تاريک و برهنه ; بر جاده فروزاني که بر فراز روياهاي من است، راه مي روم، و هر گاه پايم به زمين مي خورد يک درخت بلوط تناور پديد مي آيد
نه تو مانند من نيستي، اي ديوانه، زيرا تو هنوز به پشت سر نگاه مي کني تا ببيني که جاي پايت بر روي ريگ به چه بزرگي ست

من مانند تو ام ، اي شب، خاموش و عميق; و در دل تنهايي من الاهه اي ست در بستر زايمان و در وجود آن که زاييده مي شود آسمان به زمين مي رسد
نه تو مانند من نيستي، اي ديوانه، زيرا که تو هنوز در برابر درد مي لرزي، و از صداي سرود مغاک به وحشت مي افتي

من مانند توام، اي شب، وحشي و وحشتناک، زيرا گوش هاي من پر است از فرياد ملت هاي مسخر و آه زمين هاي فراموش شده
نه تو مانند من نيستي، اي ديوانه، زيرا که تو هنوز آن خويشتن حقيرت را به رفاقت مي گيري، و با آن خويشتن غول آسايت رفيق نمي شوي

من مانند تو ام ، اي شب ، بي رحم و هولناک، زيرا که آغوشم از سوختن کشتي ها در دريا روشن مي شود، و از لب هايم خون جنگيان به خون غلتيده مي چکد
نه تو مانند من نيستي ، اي ديوانه ، زيرا که هنوز آرزوي يک روح ديگر در دل داري و به قانوني از براي خود مبدل نشده اي

من مانند تو ام ، اي شب، شاد و سر خوش، زيرا آن مردي که در سايه من آرميده اکنون از باده ناب سر مست است، و آن زني که در پي من افتاده سرگرم گناه لذت ناک است
نه، تو مانند من نيستي، اي ديوانه، زيرا که روح تو در هفت لفاف پيچيده ست و دلت را در کف دست نگرفته اي

من مانند تو ام، اي شب، شکيبا و پر شور، زيرا که در سينه من هزار عاشق در کفن بوسه هاي پژمرده مد فون اند
آري، ديوانه، آيا تو مانند مني؟ آيا تو مي تواني بر طوفان سوار شوي، چنان که بر اسبي، و آذرخش را به دست بگيري، به سان شمشيري؟
مانند تو ، اي شب، مانند تو، بزرگ و بلند، و تخت مرا بر توده خدايان فرو افتاده ساخته اند، و روزها نيز از برابر من مي گذرند تا دامن پيراهنم را ببوسند ولي هرگز بر رويم نگاهي نيندازند
آيا تو مانند من، اي زاده تاريک ترين قلب من؟ آيا تو انديشه هاي رام نگشته مرا مي انديشي و به زبان بي کران من سخن مي گويي؟
آري، ما برادران همزاديم، اي شب، زيرا که تو فضا را آشکار مي کني و من روح خود را

هرگز تو را فراموش نخواهم کرد حتي اگر مرا از ياد ببري و هرگز از تو رنجور نخواهم شد چرا که تورا دوست دارم.ذيوانه وار عاشقت شدم چرا که مهرباني را در وجودت ديدم.با چشمانت وجودم را دگرگون ساختي و اگر تو نبودي هرگز عاشق نميشدم.نه تو از عشقه دست ميکشي و نه قلب من از عشقه تو روي گردان مي شود.سوگند که که وجود تو در سرنوشت من نوشته شده است و اگر بامژگانت اشاره اي کني فرسنگ ها راه خواهم پيمود چرا که شب عشق بسيار طولاني است و قلبم در آرزوي تو ميسوزد آنگاه که از برابر ديدگانم دور شوي خورشيد وجودت پنهان ميگردد وابرهاي غم و اندوه مرا در بر ميگيرد و به دنياي غريبي مي برد هميشه در قلبم حضور داري و عشقت زندگي ام را گل باران کرده است.تمامي اين دنيا را با قلبي پر از رمز و راز به دنبالت طي کردم محبوبم هميشه به انتظار بازگشتت خواهم ماند

شبها چشمانم ميعادگاه اشک ميشوند و غم همنشين قلبم . دوباره بغضهاي خسته و کهنه اسير گلوي سردم ميشوند . اي کسي که در حکايت شب پنهان شده اي به عظمت آبي دلم نظري کن و ببين که اين دل چه عاشقانه مي تپد فقط در انتظار آمدن تو!

من دلی بی قرار تو دارم روز و شب انتظار تو دارم

بی تو باغم خزان زده است بیا چشم سوی بهار تو دارم

.................................................. ..................................

مثل دریا بیکرانی نازنین مثل ماهی مهربانی نازنین

در دل شعر شقایق گون من تا همیشه جاودانی نازنین

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره اب میشود.

چگونه سایه سیاه سرکشم اسیر دست افتاب میشود.

وای باران.باران
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
اسمانها ابی
نفس مرغ صداقت ابیست
دیده در اینه صبح تو را می بیند
از گریبان تو صبح صادق
می گشاید پرو بال
تو گل سرخ منی
توگل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری؟
نه. از ان پاک تری
تو بهاری؟ نه. بهاران از توست
از تو میگیرد وام. هر بهار این همه زیبایی را
هوس باغ وبهارانم تو...
دوستت دارم...

شوکران بنفش خورشید را در جام سپید بیابانها لحظه لحظه نوشیدم
و در ایینهی نفس کشندهی سراب تصویر ترا در هر گام زنده تر یافتم.

من فقط ان مصرع شعر تو را می خوانم که در ان نامم را بین گل سرخ و پرواز پرستو به زبان اوردی.

من نگفتم که کسی جای تو خواهد امد
من نگفتم که کسی یاد تو را خواهد برد ز سر
من نگفتم اما عاقبت کسی خواهد به این دشت شوریده و زار

من اهنگ غریب روزگارم غمی در انتهای سینه دارم

تمام هستیم یک قلب پاک است که ان را زیر پایت میگذارم